عادت مکیدن انگشت و تأثیر آن بر روی سلامت دهانی

عادت مکیدن انگشت و تأثیر آن بر روی سلامت دهانی

عادت مکیدن انگشت و شست

در حدود چنین عاداتی در سن 5 سالگی از بین می‌روند و اگر پیش از رویش دندان‌های دائمی ‌متوقف شود، مشکل چندانی بوجود نمی‌آورند.

ولی اگر بیش از این ادامه یابند، ممکن است باعث ایجاد مشکلات اکلوژن و زیبایی گردند. انواع تغییرات دندانی که عادت مکیدن انگشت می‌تواند ایجاد کند بستگی به میزان نیروی وارد شده به دندانها، حالتی که انگشت در دهان قرار می‌گیرد، مقدار زمانی در روز که کودک درگیر عادت است، و دوره وجود عادت (چند ماه یا چند سال) دارد.

شایعترین نتایج دندانی گزارش شده عبارت است از:

  • کراس بایت خلفی (تنگی قوس فک بالا)
  • اپن بایت قدامی‌(فقدان روی هم قرار گیری دندانهای قدامی‌بالا و پایین)
  • افزایش اورجت (بیرون زدگی دندانهای قدامی‌فک بالا و حرکت دندان‌های قدامی ‌پایین به سمت داخل دهان)
  • تغییر در استخوان آلوئل

 

درمان مکیدن انگشت

  • مداخله بهتر است بین سنین 4 تا 6 سالگی انجام شود، در این صورت با قطع عادت مکیدن، تغییرات فکی ایجاد شده، برگشت کرده و به حالت طبیعی باز می‌گردد.
  • والدین و کودک باید بخواهند که درمان انجام شود.
  • ساده ترین روش، مشاوره با کودک است. این مشاوره شامل گفتگو بین دندانپزشک و بیمار در مورد مشکلات ایجاد شده از طریق مکیدن انگشت است. این بحث بر روی تغییراتی که به علت مکیدن رخ می‌دهد و اثرات آن بر روی زیبایی متمرکز می‌شود و برای کودکان بزرگتر بیشترین نتیجه را می‌دهد.
  • روش دوم، درمان یادآوری است و برای کودکانی مناسب است که مایل به توقف عادت هستند ولی به مقداری کمک نیاز دارند.
  • یک چسب زخم محفوظ شده با نوار ضد آب بر روی انگشت کودک می‌تواند به عنوان یادآور مداوم برای کودک عمل کند. از دستکش های یک انگشتی یا جوراب برای پوشش انگشتان دست نیز می‌توان استفاده نمود. روش دیگر استفاده از محلول‌های تلخ در دسترس بر روی انگشتانی است که مکیده می‌شوند.
  • روش سوم استفاده از سیستم پاداش است به این صورت که کودک برای مدت خاصی از زمان، عادت را ترک می‌کند و در عوض جایزه دریافت می‌کند. البته جایزه نباید گران باشد و یا جنبه رشوه داشته باشد.
  • اگر عادت پس از درمان یادآوری و سیستم پاداش هنوز پابرجاست، از درمان الحاقی استفاده می‌شود و شامل قرار دادن وسیله‌ای در دهان است که با مشکل کردن مکیدن انگشت یا شست بطور فیزیکی مانع انجام عادت می‌شود.
  • دو اپلانیسی که اغلب برای ترک عادت مکیدن به کار می‌روندQuad helix  وpalatal crib هستند. این اپلانیس ها بین 6 تا 12 ماه باید در دهان کودک بمانند تا عادت متوقف شود.

 

مقالات مرتبط
پاسخ دهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.قسمتهای مورد نیاز علامت گذاری شده اند *